* Εγώ για διακοπές πήγα Μύκονο. Ήμουν όλη μέρα στα club και χόρευα με τον dj Vlito. Γνώρισα πολλές κοπέλες, μέθυσα πολύ και φυσικά τράβηξα πολλές φωτογραφίες με όλα τα κατορθώματα μου (ξέρετε εσείς) οι οποίες, 140 στο αριθμό, είναι ανεβασμένες όλες στο Facebook , έτσι για να δείτε πόσο ευτυχισμένος είμαι!
Yeah Right!
Νταξει, το καλοκαίρι δεν είναι και από τις αγαπημένες μου εποχές… δεν το μπορώ καθόλου για την ακρίβεια, κοιτώ τουλάχιστον να περάσω καλά (όχι με το τρόπο που έγραψα στην αρχή :p) Επίσης δεν μου αρέσει καθόλου η θάλασσα, έχοντας κάνει φέτος εεεεε κανένα μπάνιο. Για αυτό και εγώ μάζεψα τις βαλιτσούλες μου και πήγα για μια εβδομάδα στην Πορταριά… βουνό και πάλι βουνό λοιπόν!
Ήταν πανέμορφα πραγματικά…. Από την πλατεία μέχρι τα κοκορέτσια, την δροσιά μέχρι και το ξενοδοχείο, όλα μαγικά. Περάσαμε μια βόλτα και από τον Βόλο φυσικά. Μια πόλη που μας εντυπωσίασε είναι η αλήθεια με τον κόσμο της αλλά και την άπλα της… Για το μόνο που μετάνιωσα είναι ότι δεν επισκέφτηκα το Ρεινμπο για πεινιρλι, μέγα λάθος όπως πληροφορήθηκα αργότερα! Α ξέχασα να πω ότι ήμουν με την οικογένεια μου και αισθάνομαι ότι μετά από αυτό ήρθαμε ακόμα πιο κοντά…
Μετά από το Πήλιο, πήγα όπως κάθε χρόνο στο ωραιότερο μέρος του κόσμου, το Μεσολόγγι, σε ένα χωριό. Γιαγιά, παππούς, ξαδέλφια, θειάδες όλοι εκεί μαζεμένοι. Αισθάνομαι τυχερός που έχω ζήσει μέσα στην φύση και έχω δει λίγο την ζωή στο χωριό. Ακούω άτομα τα οποία μου λένε ότι δεν έχουν δει ποτέ κατσίκα ή ότι δεν έχουν δει ποτέ τζιτζίκι από κοντά και φρικάρω! Και από τέτοια το χωριό μου να φαν και οι κότες (ναι έχουμε και από αυτές) Ήταν 2 εβδομάδες γεμάτες, 2 εβδομάδες αποτοξίνωση από τα πάντα και κάτι τέτοιο το χρειαζόμουν οπωσδήποτε. Πολύ φαί, ύπνος, κουτσομπολιό τα βράδια στην αυλή, πολύ γέλιο, ψιλοτσακωμοί, συνθέτουν για εμένα τις ιδανικές διακοπές.
Έρχεται ο χειμώνας τώρα, με τα κρύα του, τις βροχές του και ελπίζω σε κάνα χιονιά. Καλό μας χειμώνα λοιπόν…
από τον Χρήστο D.
* Περίεργες μπορεί να χαρακτηρίσει κάποιος τις φετινές μου καλοκαιρινές διακοπές. Το αρχικό σχέδιο ήταν να πάμε, εγώ και τρεις φίλοι, για κάμπινγκ. Τα σχέδια ακυρώθηκαν, όταν η μία προτίμησε να πάει διακοπές με τον φίλο της και η άλλη έπιασε δουλειά σε ένα ξενοδοχείο. Το επόμενο σχέδιο ήταν να πάμε με τον ξάδερφό μου στο χωριό μου, για Δεκαπενταύγουστο. Τέλη Ιουλίου, και το σχέδιο αυτό ακυρώθηκε. Έτσι, ακολούθησαν, απλώς, κάποιες διήμερες αποδράσεις. Δεν με ένοιαζε, όμως, γιατί το μόνο που ήθελα ήταν να φύγω, επιτέλους, από την Αθήνα.
Οι διακοπές μου ξεκίνησαν με μια μονοήμερη απόδραση, για μπάνιο, με μια φίλη, σε ένα όμορφο κολπάκι στην Χαμολιά. Οδηγήσαμε μέχρι εκεί, ακούγοντας ράδιο, kosmos fm (με ωραίες latin διασκευές). Δεν βρήκαμε μέρος να στρώσουμε την πετσέτα μας (που το ξετρυπώσαν όλοι αυτοί;) κι έτσι κάτσαμε στα βράχια. Δεν μας πείραζε, γιατί το μόνο που επιθυμούσαμε ήταν να κάνουμε μια βουτιά στην ηρεμία της θάλασσας.
Ακολούθησε ένα τριήμερο στο εξοχικό με τον αδερφό μου. Γέλιο, ήλιος και φαγητό.
Μετά από πολλές μέρες στην Αθήνα, πήγαμε μονοήμερα, και πάλι, στο εξοχικό. Εγώ, ο αδερφός μου και μια φίλη μου (αυτή που μας παράτησε για τον φίλο της).
Άλλες τέσσερις μέρες εκεί, που ευχαριστηθήκαμε φαγητό και βόλτες. Δυστυχώς, ήταν η περίοδος των υψηλών θερμοκρασιών, αλλά τουλάχιστον ήμασταν κοντά στην θάλασσα.
Επόμενη στάση, Σέρρες…
Πακετάραμε βαλίτσες και ξεκινήσαμε για Σέρρες, εγώ , η μητέρα μου και ο αδερφός μου. Η διαδρομή απολαυστική, συνοδευόμενη από ωραία μουσική. Χάσαμε την έξοδο για Σέρρες, αλλά δεν με ένοιαζε καθόλου. Το τοπίο ήταν μαγευτικό και η μουσική που έπαιζε στο αυτοκίνητο ήταν ο τέλειος συνδυασμός. Shut Us Down, από Lindsey Buckingham (μέλος ενός από τα σημαντικότερα rock ‘n’ roll συγκροτήματα, τους Fleetwood Mac) και Jesus Was A Crossmaker, από The Hollies. Η μελωδία των τραγουδιών εξέφραζε ακριβώς το τι αισθανόμουν αντικρίζοντας αυτό το τοπίο. Δεν ήθελα τίποτα άλλο, ούτε καν να φτάσουμε. Κάτσαμε μια βδομάδα, περίπου, βλέποντας ταινίες και τρώγοντας, τρώγοντας πολύ. Η επιστροφή, αρκετά κουραστική, σημαδεύτηκε από την ανακάλυψη ενός τραγουδιού, που αγνοούσα την ύπαρξή του στην δισκοθήκη μου. Devil’s Highway, από Hello Stranger. Δεν ήξερα το συγκρότημα και ούτε το έψαξα στην συνέχεια. Μου έφτανε αυτό το ένα τραγούδι, που έκανε την επιστροφή κάπως καλύτερη.
Επιστροφή στην Αθήνα και μετά πάλι εξοχικό, για τέσσερις μέρες. Μία υπέροχη λέξη για να χαρακτηρίσω αυτές τις μέρες…ΗΡΕΜΙΑ. Δεν υπήρχε κανένας να μου κάνει υποδείξεις, ή να μου δίνει συνέχεια συμβουλές-διαταγές. Τέσσερις μέρες μακριά από τεχνολογία, υπολογιστές και τηλεοράσεις.
Μετά από λίγο καιρό επέστρεψα σε αυτόν τον τόπο, για να περάσω μια όμορφη και διασκεδαστική Κυριακή με τους κουμπάρους.
Τώρα βρίσκομαι στην Αθήνα. Παρακολουθούσα, με πάθος, το Mundobasket, μέχρι χθες που αποκλείστηκε η Εθνική μας. Ο Φώτσης και ο Καλάθης (τι παίχτες θεέ μου!)… Θα παρηγορηθώ μόνο με ένα triple crown του Παναθηναϊκού…!
Καθόλου ξέφρενες οι διακοπές μου, αλλά είχαν πλάκα. Τώρα περιμένουμε τον χειμώνα.
Ας απολαύσουμε όσες μέρες έμειναν, μέχρι να ξαναρχίσουν όλα από την αρχή…
από την Χριστίνα M.
.
