Το πρώτο ταξίδι της χρονιάς ήταν στο Άμστερνταμ, στην Ολλανδία. Μια χώρα που έχει βασανίσει, στο παρελθόν, λαούς και που τώρα, το κέντρο της, έχει γίνει μια ήρεμη και μοντέρνα μητρόπολη.
Ξεκινήσαμε από το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος στις 10.45 και πετάξαμε με Ολυμπιακή. Μετά από 3 ώρες και 20 λεπτά φτάσαμε στο Schiphol, το τρίτο μεγαλύτερο αεροδρόμιο της Ευρώπης. Κάναμε αρκετή ώρα μέχρι να βγούμε, αφού όχι μόνο χρειάζεσαι ώρα μέχρι να το διασχίσεις, αλλά άργησαν και οι αποσκευές (οι Ολλανδοί είναι αργοί, θα το αναφέρουμε μετά). Η πόλη είναι πολύ μικρή κι έτσι φτάσαμε στο ξενοδοχείο γρήγορα.
Το ξενοδοχείο μας ήταν το Holiday Inn. Κομψό, με ωραία ατμόσφαιρα, καθαρό και, φυσικά, με αργή εξυπηρέτηση. Αφού αφήσαμε τις βαλίτσες στο δωμάτιο και βάλαμε παπούτσια για περπάτημα, ξεκινήσαμε για να ανακαλύψουμε για πρώτη φορά την πόλη του Άμστερνταμ. Πήραμε το τραμ με το πολύ ακριβό εισιτήριο, 2.60 ευρώ, και κατεβήκαμε στο κέντρο. Η πρώτη μας βόλτα ήταν στην περιοχή Spui. Ήσυχη, με μια μικρή πλατεία και μαγαζάκια τριγύρω, ήταν η περιοχή συγκέντρωσης των διανοούμενων, γι' αυτό και έχει μεγάλα βιβλιοπωλεία και κάθε Παρασκευή έχει αγορά βιβλίου. Συνεχίσαμε προς τα Κόκκινα Φανάρια (για όσους δεν ξέρουν, εκεί εκδίδονται οι γυναίκες πίσω από βιτρίνες), αλλά επειδή είμαι εναντίον όλου αυτού δεν θα αναφέρω κάτι άλλο. Εκεί γύρω έχει πολλά coffee shops που μυρίζουν έντονα. Αν περάσει κάποιος από δίπλα σου, εύκολα καταλαβαίνεις αν έχει μπει σε ένα απ' αυτά τα μαγαζιά. Αφού βράδιασε, πήγαμε για φαγητό σε ένα γραφικό εστιατόριο. Παραγγείλαμε μπύρα, αδιάφορες τυροκροκέτες και μια υπέροχη κολοκυθόσουπα.
Το φαγητό στο Άμστερνταμ είναι πολύ ακριβό αφού, αν είσαι τυχερός, θα πληρώσεις -το λιγότερο- 20 ευρώ το άτομο. Στο συγκεκριμένο εστιατόριο, ένα ποτήρι νερό έκανε 2.20.
Την δεύτερη μέρα, ξεκινήσαμε για μουσεία και για τις αγορές. Αρχικά, πήγαμε στο Μουσείο Van Gogh. Με έργα αυτού του ζωγράφου, αλλά και του αδερφού του Τεό, το μουσείο περιλαμβάνει πάνω από 200 πίνακες του Βαν Γκογκ, αλλά μπορείς να διαβάσεις την ιστορία του, προσωπική και καλλιτεχνική. Το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον και απόλαυσα κάθε λεπτό εκεί μέσα.
Στη συνέχεια πήγαμε στην αγορά των λουλουδιών. Κιόσκια γεμάτα λουλούδια και σπόρους λουλουδιών, κυρίως τουλίπες.
Μετά κάναμε μια βόλτα μέχρι την μεγαλύτερη υπαίθρια αγορά του Άμστερνταμ (τα δικά μας "παζάρια"). Εκεί βρίσκεις ρούχα, παπούτσια, έπιπλα και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς. Εγώ κόλλησα στα βιβλία και στους δίσκους μουσικής (από δεύτερο χέρι) και στη συλλογή φωτογραφικών μηχανών.
{ένα μικρό δείγμα}
Τίποτα το ιδιαίτερα, απλά περνάει ευχάριστα η ώρα σου και όλο και κάτι θα βρεις.
Κατευθυνόμενοι προς το κέντρο, πήγαμε στο Μπεχάινχοφ. Ένας ναός με όμορφα μικρά σπιτάκια, γύρω από μια ήσυχη πράσινη έκταση, που ιδρύθηκε για τα μέλη μιας καθολικής γυναικείας αδελφότητας. Τα σπίτια κατοικούνται και όσοι ζουν εκεί είναι τυχεροί , γιατί υπάρχει η απόλυτη ησυχία.
Στο τέλος κατευθυνθήκαμε στην αδιάφορη πλατεία Dam (σαν την δική μας πλατεία Συντάγματος), όπου ήταν το κέντρο και ο κεντρικός σταθμός.
Την τρίτη ημέρα, κάναμε ένα ταξιδάκι έξω από το Άμστερνταμ. Πήγαμε στο Μάρκεν, ένα μικρό χωριό, δίπλα σε μια λιμνοθάλασσα. Ήσυχο, με πανέμορφα ξύλινα σπίτια, ήταν το καλύτερο σημείο του ταξιδιού μου στην Ολλανδία.
Μετά επισκεφτήκαμε ένα τυροκομείο που, αφού μας έδειξαν την διαδικασία παραγωγής του τυριού gouda, δοκιμάσαμε από όλων των ειδών τα τυριά. Το αγαπημένο μου ήταν το gouda σκόρδο, αλλά επίσης υπήρχε το απλό gouda, το baby gouda, chilly gouda, gouda με ρίγανη και πολλά άλλα.
Την τέταρτη ημέρα, αφού φάγαμε το πρωινό μας, πήγαμε στο αεροδρόμιο για να φύγουμε. Οι υπάλληλοι εκεί ήταν πάρα πάρα πολύ αργοί, αλλά κανείς δεν μίλαγε (αν στην Ελλάδα αργούσαν τόσο, θα τους είχε πάρει και θα τους είχε σηκώσει...).
Οι Ολλανδοί είναι ήρεμοι. Δεν αγχώνονται, είναι χαμογελαστοί, πολύ εξυπηρετικοί και όλοι μιλάνε καλά αγγλικά. Αυτό που θα μου μείνει από αυτή την χώρα, είναι τα χιλιάδες ποδήλατα, που αν δεν κάνεις στην άκρη μπορούν να σε πατήσουν, και τα δεκάδες κανάλια. Κάθε κανάλι μου φαινόταν ίδιο, βέβαια.
Η αγαπημένη μου φωτογραφία, είναι αυτή με τον υπέροχο κινηματογράφο, αν και δεν πρόλαβα να επισκεφτώ και το εσωτερικό του...
Ήταν τέσσερις πολύ ωραίες μέρες. Ηρέμησα, άφησα πίσω τα προβλήματα (δυστυχώς τα ξαναβρήκα όταν ήρθα) και γνώρισα καινούργιους ανθρώπους. Τώρα, πίσω στην αγχωμένη Αθήνα και ο θεός βοηθός...
.
