Κατά τη διάρκεια ενός ποδηλατικού αγώνα στη Γαλλία, ο Σαμπιόν πέφτει θύμα απαγωγής και καταλήγει στη Νέα Υόρκη. Η φοβερή και τρομερή γιαγιά του, όμως, η οποία τον μεγάλωσε, μαζί με τον υπέρβαρο σκύλο τους θα προσπαθήσει να τον σώσει με επιμονή και αποφασιστικότητα. Εκεί θα βρει και ένα τρίο γερασμένων πια σταρ της μουσικής, το Τρίο της Μπελβίλ, που θα την βοηθήσει.
Ίσως η πιο ωραία ταινία κινουμένων σχεδίων που έχω δει. Ίσως, μη το δέσουμε και κόμπο... Από το πρώτο λεπτό βυθίζεσαι στον κόσμο της ιστορίας. Εκκεντρικοί χαρακτήρες, σουρεαλιστικές σκηνές, υπέροχο χιούμορ και ελάχιστοι διάλογοι είναι αυτά που χαρακτηρίζουν την ταινία. Η αλήθεια είναι ότι από την αρχή σε πιάνει η καρδιά σου. Το "Τρίο της Μπελβίλ" είναι μελαγχολικό και μου προκάλεσε θλίψη σε αρκετά σημεία. Η γιαγιά ήταν υπέροχη και την αγάπησα. Την παράσταση, φυσικά, κλέβει και το σκυλί.
Η ταινία είναι γεμάτη χιούμορ και σάτιρα. Αρχικά βλέπουμε ότι μένουν όλοι μαζί σε ένα απομονωμένο σπίτι. Με το πέρασμα του χρόνου, τα σπίτια πληθαίνουν και ακριβώς έξω από το παράθυρό τους χτίζεται μια γέφυρα. Το σπίτι ενοχλούσε φαίνεται! Όταν πάνε στη Νέα Υόρκη, βλέπουμε ένα άγαλμα της Ελευθερίας χοντρό και να κρατάει ένα σάντουιτσ. Επίσης, όλοι οι Νεοϋορκέζοι είναι υπέρβαροι.
Με ωραία μουσική και υπέροχους χαρακτήρες, είναι μια ταινία που απήλαυσα πολύ και την συστήνω ανεπιφύλακτα. Α! Μην ξεχάσω να αναφέρω και την τρομερή τελευταία σκηνή (δεν αποκαλύπτω τίποτα), που πλέον εκεί η καρδιά μου έσπασε...!
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου